Een bijzondere ervaring in een Oefengroep  

Tijdens een Eleu-zomerworkshop  van een aantal dagen, had ik een heel bijzondere ervaring in één van de Oefengroepen, waar we in groepsverband oefenen in open en oprecht communiceren met elkaar. Deze ervaring had te maken met het bespreekbaar maken van de angst van een man voor homo’s.

Bewustzijn over angsten van mannen

Ik ben me als homo al heel lang bewust van angsten die veel mannen (heteroseksueel, biseksueel of homoseksueel en andere varianten) hebben voor homoseksuele mannen, of misschien beter gezegd voor homoseksualiteit.

Afkeuring

Volgens mij hebben nagenoeg alle mannen in hun jeugd woorden als homo, mietje, poot met een afkeurende ondertoon gehoord. In mijn jeugd hoorde ik zeggen: ‘die is van de verkeerde kant’ of ‘die is van de kletsklets’. Ik maakte me er bang mee omdat ik er duidelijk een afkeuring in hoorde.

Homo het meest gebruikte scheldwoord

Ik geef lessen op middelbare scholen over homoseksualiteit. En ik weet dat tegenwoordig ‘homo’ het meest gebruikte scheldwoord is onder jongeren op school en op de sportclub. Vooral in de levensperiode waarin jongens nog niet duidelijk hebben hoe bij hun de vlag hangt, kunnen die woorden nogal bedreigend binnen komen. De kans dat ze zich er tegen verzetten door te protesteren is heel klein, want je loopt nogal risico je vrienden en zelfs je familie te verliezen als zij zouden denken dat jij misschien wel een homo bent.

 Angst voor homo’s

Het gevolg kan dus zijn dat er een fobie ontstaat voor homoseksualiteit, of te wel homofobie. Die uit zich door zelf aan de onderdrukking mee te gaan doen, of op zijn minst door angst voor homoseksualiteit of homomannen te gaan voelen. Het wordt dan wel erg moeilijk om nog vrij te staan tegenover homo’s.

Geluk

Daarom was de ervaring die ik had tijdens die zomerworkshop met het thema mannen en vrouwen, voor mij bijna overweldigend. In de Oefengroep vertelde een man mij dat hij bang was voor het homoseksuele van mij. Hij was bevreesd dat ik de boodschap als onaangenaam zou ervaren, maar ik begon te huilen van geluk.

Vertrouwen

Geluk, omdat er een man was die ik vertrouwde, me durfde vertellen dat hij bang was voor mij. Bang voor een geaardheid van mij. Angst die de meeste mensen liever uit de weg gaan door woorden als: ‘ik heb dat niet hoor’, ‘van mij mogen jullie als je mij maar met rust laat’.

Verliezen van angst

Ik was zo blij dat hij dit aandurfde toen in de beschermde omgeving van de Oefengroep, met meer mannen. Ik denk dat wat er tussen ons gebeurde  van betekenis is geweest voor alle deelnemers. En Ik zou willen dat er meer mensen zoals hij waren, die de angst onder ogen durven zien en er op een open manier over spreken, zodat ze wellicht wat van de angstgedachten verliezen en op een minder starre wijze over homoseksualiteit gaan denken. En ik prijs me gelukkig met onze werkvorm binnen Eleu, de Oefengroep.

Peter Bartels 

 

Meer gerelateerde artikelen

Hedendaagse Helden

Meer informatie over de “Oefengroep” van Eleu?  Ga naar onze werkvormen                                                           

Verwoorden wat je beleeft; schrijven of vertellen?

 Verwoorden wat je beleeft verandert de beleving

Eens in de 14 dagen heb ik een eleugesprek met Vera waarin we om de beurt verwoorden wat we beleven. Ik verras mezelf soms met wat er naar boven komt wanneer ik vertel over wat ik meegemaakt heb en wat ik daarbij voelde en beleefde. En ook hoe anders ik na het gesprek hierop terug kan kijken.
Deze gesprekken zijn me heel dierbaar. Om de beurt vertellen we over wat ons bezig heeft gehouden. Dit in een van te voren afgesproken tijd.

 

Aan wie vertellen?

Deze keer wist ik heel goed waar ik over wilde spreken. Iets wat me geraakt had en waar ik meer zicht  wilde krijgen, op wat me zo aangreep. Ik had een ontmoeting gehad met Frans die ik jaren niet had gezien en waarmee ik ooit, 40 jaar geleden, een langdurige relatie heb gehad. Kort voor het gesprek belde mijn eleumaatje af. Ik was teleurgesteld, ik huilde ervan. Ik had er zo naar uitgezien om erover te spreken. Mijn man stelde voor dat hij hierover een eleugesprek met mij zou doen, maar daar voelde ik in dit geval vanwege het onderwerp, niet zo voor.

Schrijven dan maar…

Na een paar uur was het wat rustiger in mijn hoofd en ik bedacht als alternatief, dat ik het ook zou kunnen opschrijven. Ik ben ervoor gaan zitten en al schrijvende werd het lichter in mijn hoofd. Hoewel met minder woorden als met spreken is me wel duidelijk geworden wat me vooral zo heeft beroerd.

Wat was er gebeurd?

Frans vertelde tijdens de ontmoeting die we hadden, over het verlies van zijn huidige partner en wat een lange lijdensweg dit was geweest. Hij vertelde ook dat hij eerder zo’n verlies heeft gehad en dat het toen was of er een neutronenbom in zijn hoofd was afgegaan. Op dat moment drong het niet tot me door dat hij het had over het feit dat ik bij hem ben weggegaan. Dat drong later tot me door. Natuurlijk weet ik wel dat hij me miste, maar ik was vergeten dat het zo’n impact op hem heeft gehad.

Het was een schrik, gevuld met mededogen, dat mijn stap aanleiding is geweest dat hij daar zo onder heeft geleden. Alsof ik hem iets heb aangedaan. Ik dacht als eerste: dat wil ik helemaal niet, dat iemand lijdt onder een beslissing, die ik heb genomen, maar bedacht toen dat ik daar geen invloed op heb; iemand ervaart, wat hij ervaart.

Terugdenkend aan die tijd van onze scheiding weet ik ook wel dat hij het moeilijk had, maar ik realiseerde me dat mijn herinnering vooral heeft vastgehouden dat we zo in harmonie uit elkaar gingen, dat we elkaar geregeld zijn blijven ontmoeten en een weten dat we nog steeds met elkaar verbonden zijn. Ik was blij dat ik door te schrijven nu wel begreep wat me onrust had bezorgd.

Toch uitkijken naar het eleugesprek

En ik keek al uit naar een volgend eleugesprek om er alsnog over te spreken. Verwoorden wat je beleeft aan een ander welwillend luisterend mens, die geen commentaar of advies geeft, voegt nog een andere dimensie toe, weet ik uit ervaring. Ook het zelf luisteren naar de belevenissen van de ander op deze speciale  eleumanier maakt  ons contact steeds weer heel bijzonder.

door Marie-Anne Ooijevaar

Zelf ook een eleumaatje voor verwoorden van wat je beleeft?

Lijkt jou een maatje om regelmatig een eleugesprek mee te hebben om te spreken over wat je bezighoudt ook fijn? Met als effect meer inzicht en minder negatief op ervaringen terug te kunnen kijken? Neem dan contact op met één van de contactpersonen uit Nederland of Vlaanderen.

(De namen van Vera en Frans zijn gefingeerd)

 

Hart op de tong

Hart op de tong

Mijn vriend Xander heeft zijn hart op de tong. Hij vind het van grote waarde om niemand zijn ongezouten mening te onthouden. Ik hou wel van mensen van wie ik snel weet wat ik er aan heb, maar zelf heb ik mijzelf streng aangeleerd om áltijd tot 10 te tellen.
Wat is wijsheid? Tussen deze twee uitersten ligt natuurlijk een gulden middenweg.

Tussen impulsief en ingetogen

We kunnen reageren in een reflex, impulsief, spontaan, gevoelsmatig, intuïtief, reflectief, rationeel of doordacht. Vaak is het een mix, waarbij een van die manieren de overhand heeft, afhankelijk van de situatie waarin we verkeren.
Mensen hebben vaak een voorkeur of een gewoonte ontwikkeld om op een bepaalde manier te handelen. De een vindt zijn gevoel het allerbelangrijkste, iemand anders haar logisch denken. Xander, met zijn hart op de tong, vindt het belangrijk om wat hij denkt direct te uiten.

Niet tevreden

Elke situatie is anders en vraagt een ander aantal tellen alvorens te reageren. Het gebeurde mij dikwijls dat ik terugkijk op een ontmoeting of situatie en denk: “had ik nu mijn mond maar open gedaan” of juist “daar had ik beter niet over moeten beginnen” of  “ik wist niet dat hij daar zo gevoelig voor was”  etc.  Ik besefte dat er ruimte voor verbetering was.  Ik wilde graag mijn contacten verdiepen en mijn ingetogenheid en neiging tot het maken van grappen werkte hierin belemmerend.

Tevreden

Ik ben altijd weer blij verrast met de reacties als ik mijn ingetogenheid los weet te laten en bijvoorbeeld mijn oprechte verontwaardiging laat zien. Wat hart op de tong dus.
Voor Xander was het een ontdekking om na 10 tellen zich te realiseren dat anderen niet zo veel met zijn emoties kunnen. Zijn ongezouten mening bleek een stuk smakelijker opgediend te kunnen worden.

Ik ben mij bewuster geworden van wat ik wil in een interactie en wat op dat moment passend is. Wil ik het luisterend oor zijn of wil ik de ander iets overbrengen? Wil ik de ander beter leren kennen, of wil ik meer van mij zelf laten zien? Is er sprake van een wederkerig gesprek?

Wat geholpen heeft om situaties goed in te schatten is dat ik veel verteld heb over mijn eigen geschiedenis in vergelijkbare situaties en wat ik graag zou willen.
Ik hoef mij er op dat moment niet bewust van te zijn, maar het helpt om intuïtief het goed te doen.

Het verbeterproces

Om te groeien in het handig handelen in elke situatie vraagt wel enig werk. Xander en ik hebben veel gehad aan oefeningen die helpen om je bewustzijn te vergroten van wat er in je omgaat: gedachten, gevoelens, waarnemingen etc. en daarover te communiceren. Communiceren in een besef dat ik met die persoon een relatie heb en daar wat mee wil.

In het verleden was ik regelmatig sacherijnig als iets een ongewenste afloop had, en ik later bedacht “had ik maar zus of zo gedaan of gezegd”.  Door over zo’n gebeurtenis te vertellen aan iemand die oprecht wil luisteren naar wat ik er over vertel, en zich onthoudt van meningen, adviezen of eigen verhalen, kreeg ik meer inzicht in wat mij weerhoudt om te spreken wanneer dat wél van belang is. En op den duur wordt de drempel steeds lager.

Dat leerproces, of vorming, kun je meemaken in Eleutheropedie. Wil je daarover meer weten, stuur me dan gerust een e-mail.

door Peter van der Sman

Hart op de tong

 

 

 

 

 

 

(De naam Xander is gefingeerd)